Jasper gaat naar school, net als iedereen / Jasper gaat naar school, niet als iedereen

Jaren behandeling had hij achter de rug. Vanaf groep 7 durfde hij eindelijk te praten. Eerst een beetje, later meer. En hij durfde door het lokaal te lopen en vragen te stellen aan de leerkracht. En met alle verbetering mee, ging ook het onderwijs beter. Jasper kwam tot bloei. In groep 8 kreeg hij het door hem zo gewenste advies voor het voortgezet onderwijs: HAVO. Hij mocht naar de HAVO. Natuurlijk geweldig omdat hij dat wilde voor zijn vervolgopleiding. Maar bovenal gingen zijn vrienden daar ook naar toe. Met hen had hij de open dagen bezocht. In groep 7 (toen nog heel stil en terughoudend) en in groep 8 nog eens. Hij wist helemaal waar hij heen wilde. Net als zijn vrienden naar het ‘Esprit-college’. De school stond goed aangeschreven. Zijn ouders waren opgelucht. Een goede start is vooral belangrijk om het daarna direct goed op te pakken. Een terugval zit immers in een klein hoekje bij selectief mutisme. Die grote stap MET vrienden was al min of meer garantie voor die goede start MET praten in de klas.

Jasper meldde zich aan. Tegelijk met zijn vrienden. Samen brachten ze de envelop naar de receptie van de school. hun toekomstige school.

(kies je eigen vervolg)

1.:   Scenario met op diagnoses gespecialiseerde scholen:

Maar toen kwam de teleurstelling. Enkele weken nadat Jasper zich had aangemeld bij de school ontving hij een brief. Daarin werd vermeld dat de school hem niet kon aannemen. Gelukkig was er passend onderwijs en de school, 15 kilometer verder op had kennis en ervaring met selectief mutisme. De school liet verheugd weten hem naar die plek te kunnen verwijzen.  Jasper en zijn ouders werden de week erna, om 15.30 uur verwacht bij de zorgcoördinator van de betreffende school.

Jasper kon niet bij zijn vrienden blijven. Jasper moest elke dat op de fiets (met de bus lukte niet meer want hij was weer gestopt met praten) naar de school. Daar kwam hij tussen voor hem vreemde kinderen. De spanning was enorm en hij blokkeerde weer. Net als vroeger. De kinderen waren aardig. Maar het lukte hem gewoonweg niet meer. Ook het lopen door de school ging moeizaam. Hij was bang naar het verkeerde lokaal te gaan. Bovendien kon hij daar niet naar de wc en eten lukte ook niet op school. Jasper miste zijn vrienden. Het erge was dat hij ook tegen hen weer zweeg. Langzaam verdwenen zij uit zijn zicht. Zij kregen immers nieuwe vrienden en zo gaat dat.

Het leren ging ook steeds moeizamer. De school wist veel over selectief mutisme. Maar ja. Voor oudere kinderen bestaat er nu eenmaal niet een aanpak. Jasper werd eenzaam en hij stroomde af naar VMBO-TL. Er was echter geen school voor VMBO-TL die enige kennis had van selectief mutisme. Jasper was beter af in het Speciaal Onderwijs waar vooral kinderen met andere problematiek kwamen. Ze wisten niets van selectief mutisme. Maar och…. daar voelde hij zich iets beter dan in de drukke school. Maar van praten kwam het niet meer. Voor het diploma verloor hij al zijn laatste motivatie. Bij het speciaal onderwijs kon hij geen regulier examen doen. Hij moest staatsexamens doen. Met aanpassingen. Want mondeling was wat lastig.

 

2.: Scenario met scholen die op het kind gericht zijn en ondersteuning afstemmen op individuele kind:

Jasper had direct een goede eerste week op de nieuwe school. Hij was zijn vrienden gewend en zij kenden hem ook. Ze begrepen dat hij eerst wat stil was. Maar toch lukte het hem om korte antwoorden te geven. De leerkrachten waren op de hoogte van zijn situatie. Zij hadden het ondersteuningsplan gelezen waarin aangegeven werd dat hij niet onder druk gezet moest woden en dat hij het liefst aan de vrienden gekoppeld kon worden in de eerste periode. Zij wisten dat ze eerst beter gesloten vragen konden stellen bijvoorbeeld. Dat hadden de ouders en de IB’er en de leerkrachten van de basisschool overgedragen in samenspraak met het SWV die inmiddels meer kinderen kenden en alle kennis en ervaring centraal stelden zodat alle scholen daar gebruik van konden maken. Al snel praatte Jasper makkelijk tegen zijn vrienden bij alle andere nieuwe kinderen.  Jasper maakte hier snel nieuwe vrienden en na zijn HAVO deed hij een opleiding.  Eenmaal daar was hij zo zelfverzekerd dat het ‘blokkeren’ niet meer terug leek te komen.

Dit verhaal is niet echt gebeurd, maar is wel gebaseerd op ervaringen.

Nog anders lezen: zet in de plaats van selectief mutisme bijvoorbeeld ADHD of ASS of dyslexie of iets anders. Het maakt niet uit.