Ik heb in de afgelopen jaren vaak deelgenomen aan bijeenkomsten en gesprekken over de aanpak om het aantal thuiszitters terug te dringen. Ik heb echter, ondanks al die vele mensen daar aanwezig, heel weinig zien veranderen. Vaak wordt gesproken over thuiszitterstafels, aanpak ouders (de lege broodtrommels op school als signaal), de zorg de school in want ja…. die kinderen zijn zo complex… en ouders moesten veel moeite doen om zich te mogen voegen tot het gesprek. Bij die bijeenkomsten veel mensen die graag verbetering zagen. Maar ook mensen die vanuit een smalle blik naar de problematiek kijken. Nog nooit heb ik iemand horen praten over het gedrag vanuit scholen en hoe kinderen gewoon worden afgewezen op basis van hun eigenschappen of voor het hebben van een (simpele) ondersteuningsvraag. Alleen al dat aanpakken zou zoveel verandering te weeg brengen. Maar men moet het wel WILLEN zien. Dit erkennen maakt de poort naar oplossingen open. Ik word vaak als opstandig en lastig gevonden als ik deze zaken voorleg. Vaak reageert men er niet op. Wellicht is het te confronterend. Ik begrijp dat. Ik heb het zelf ook ongelooflijk gevonden. En ik vind het dat nog steeds.
Vanaf januari heb ik eens het gehele proces opnieuw belopen voor wat betreft het vragen voor ondersteuning voor onderwijs voor Daphne. Daphne heeft sociale angst.
Even in het kort hoe dat verliep:
Daphne was 18 jaar, al 5 jaar (verborgen) thuiszitter en voor het blijven leren van de basale lessen voor VMBO-TL via het IVIO kon haar niet langer motiveren. De sleur zat er in. Omdat zij veel talenten heeft, hebben wij aan Het Nautiluscollege in Almere gevraagd om mee te denken over de te nemen stappen voor haar. Kan ze een traject naar MBO-2 doen of is aansluiting op haar talenten (tekenen, muziek) ergens mogelijk in de vorm van ‘arbeid’?
De school beloofde informatie m.b.t. ondersteuning op voortzetting onderwijs (ivm toelatingstoetsen op het rekenen) te sturen. Er bleken wat initiatieven te bestaan namelijk. Maar wij hebben nooit meer iets gehoord.
Tot de school ons uitnodigde voor opnieuw een gesprek. Dit keer voor de aanvraag TLV (geld dus, daar doen ze nog iets voor ha). Ik heb aangegeven dat dan eerst een OPP nodig was. Zonder plan immers geen TLV….. toch?
De directie nam Daphne in de maling. In het gesprek gaf men aan dat instelling A zeker niet een geschikte plek was voor eventuele stage, nodig voor toelating entree en MBO-2. De volgend dag een verwijzing naar instelling A. De directie en IB’er hadden aangegeven dat als er niets geschikt was, zij handelingsverlegen zouden zijn. En daar werd dus duidelijk naar toe gewerkt met ‘niet je best doen’. Zodra ik aangaf dit vreemd te vinden en dat ik het nog voor de zekerheid had teruggeluisterd was het contact weg. Ik kon aantonen dat de intenties anders waren dus, niet leuk voor ze. Later kregen we van het bestuur (Eduvier in Lelystad) te horen dat de toelatingscommissie (bestaand uit de directie en IB’er) aan het bestuur had uitgelegd dat ouders niet meewerkten, dat opnamen waren gedeeld en dat dat reden was Daphne uit te schrijven. Per 1 augustus. Bezwaar kon in 6 weken. Maar iedereen ging met vakantie. Op onze reactie is nooit een reactie meer gekomen. Mail werd genegeerd. Hoe kom je met gemak van een leerling af. Zo dus.
Omdat het 1 oktober werd (telling leerlingen naar DUO) heb ik een bewijs van uitschrijving gevraagd. Hierop stond vermeld: uitschrijving per 31 augustus, datum 2 oktober en reden voor uitschrijving: arbeid. Dit laatste betekent iets als ‘de leerling heeft de startkwalificatie behaald’ De school krijgt meer toelage bij een dergelijke afronding van onderwijs. Het is valsheid in geschrifte.
Dat is de beschrijving van onze worsteling in een half jaartje.
Erg is dat ik mooie voorbeelden zie en als ik die inbreng om ook voor eigen kind (of voor de kinderen voor wie ik bij kon staan) dit ter sprake breng, alles wordt afgekapt. ‘niet mogelijk’, ‘kan niet’. De argumenten gaan dan ook altijd over de werkdruk van de leerkrachten maar ik vraag me af of men zich realiseert hoe dat voor de kinderen en hun gezinnen is.
Als ouder kan je nergens terecht om misstanden aan te geven. Waarom is dat? Zijn we dan al die jaren in gesprek bla bla bla en wil men maar niet zien hoe het er aan toe gaat? Wordt dit allemaal steeds maar toegestaan? En dan maar horen dat iedereen de plannen volgt en van goede wil is?
Wat had ik te melden:
- Niet nakomen van zorgplicht
- Liegen over ouders en kind (ik heb hiervan heel duidelijk bewijs)
- Een onterechte uitschrijving waarvoor wij geen bevestiging van inspectie hebben gezien
- Het verbreken van het contact en niet de andere partij willen horen
- Valsheid in geschrift / fraude (valse reden voor uitschrijving)
- Ik vraag mij bovendien af of de school nu alsnog een jaar leerlinggeld krijgt
- Geen melding bij RMC terwijl er kwalificatieplicht is (maar is verhuld door ‘arbeid’ als reden van uitschrijving te geven)
Nu zou je zeggen dat mensen geschokt zullen zijn als ze ons verhaal horen en dat er opgetreden wordt. Worden hier niet de regels overtreden en het recht van iemand geschonden? Bovendien lijkt er sprake van Fraude te zijn. Niets van dat is het geval. Zolang dit nog door kan gaan, gaat er niets veranderen.
Wie doet iets? Wie helpt het kind?
Wat adviseert men ouders te doen en wat maakt dat ouders zo gefrustreerd zijn en wat maakt dat het aantal thuiszitters zo kan toenemen en wat maakt het ‘probleem’ nu zo star. Nee, niet de complexe ondersteuningsvraag van het kind. Dit staat ouders te doen:
1. Contact opnemen / klacht bij bestuur
Wij hebben direct gereageerd op het bericht van uitschrijving en aangegeven dat de redenen gebaseerd zijn op leugens.
Resultaat: geen reactie
2. Melden bij de inspectie
Wij hebben gemeld. Daarna gebeurt er voor Daphne niets. Het staat genoteerd
Resultaat: wat je wilt geloven, niets dus (net als 5 jaar geleden)
3. Contact opnemen bij gemeente (RMC)
Eigenlijk niet een actie die bij ouders hoort, maar bij de school.
Als ik dit schrijf ben ik al een week lang bezig om in contact te komen met het RMC. Zonder succes. Drie keer bellen en het laten neerleggen van een terugbelverzoek (ook bij de coördinator van de afdeling) wierp nog geen vruchten af
Resultaat: waarschijnlijk wat nerveuze ambtenaren die nu proberen uit te vinden wat er speelt? (of gewoon laks? Hoe moet ik dat interpreteren? Ik weet wel hoe het voelt)
- LPA/RMC is vooral gericht op handhaving –
boetes voor kinderen en ouders (leerplicht politie)
4. Melding en vraag om uitleg bij B&W en de raadsleden
Ook melding bij de politiek zou niet gebruikelijk moeten zijn. Ik heb gevraagd om opheldering over veel zaken. Zo ook over de uitschrijving (duidelijke casusbeschrijving erbij). Op mijn vragen krijg ik een theoretisch antwoord terwijl mijn vragen vanuit de praktijk gesteld zijn. Wat op papier staat aan protocollen en (werk)afspraken worden niet zo vanzelfsprekend gezien in het echte leven. Hoe moet ik dat nog duidelijk maken. Ik ken die zogenaamde afspraken en protocollen. Zo staat er:
“De afdeling leerplicht is wettelijk verplicht zich in te zetten om thuiszitters te voorkomen. Alle scholen hebben een vaste leerplichtambtenaar met wie contact onderhouden wordt. Bij alle scholen wordt actief uitvoering gegeven aan de meldplicht met betrekking tot verzuim door het actief te bespreken en na te vragen hoe scholen omgaan met verzuim”.
Dat is heel mooi. Op papier. Maar in de praktijk dus niets van te merken. Dan heeft men het over ‘verzuim’ (dus alleen de kijk naar de leerling) en niet over het onterecht uitschrijven van een leerling. Daarover niets genoemd. Waarom niet? Ik heb mijn casus wel degelijk toegestuurd. Ik ken deze afspraken best wel en ik weet ook hoe het hoort. Maar ik geef juist aan dat ik zie dat het er anders aan toe gaat. De neuzen richting verzuim. Alleen maar willen zien dat het aan het kind (of de ouders) ligt. Maar niet naar de oorzaken van dat verzuim of zelfs…. Van het uit het zicht verdwijnen van leerlingen.
Resultaat: Een toch nog altijd verbaasde moeder van een kind die zich uitgespuugd voelt
5. DUO
Bij het DUO gemeld over Fraude. Het formulier bevat immers informatie die niet klopt en het is een officieel document waar voordeel uit te halen is. Tot het moment van dit schrijven nog niets gehoord van Het Nautilus / Eduvier over deze fout.
Overigens staat op de website alleen informatie over melden van Fraude als het gaat om leerlingen of studenten die frauderen. Niets over scholen en besturen die zich daaraan schuldig maken.
Resultaat: mail terug met melding dat ze de melding hebben ontvangen en dat ik er nooit meer iets over zou gaan horen ivm privacy. Tja. Ik heb toch echt nog niet een goed document.
6. Politie
Valsheid in geschrifte. Ik heb eens geïnformeerd of ik daarvan aangifte kan doen bij de politie. De aardige politiemevrouw wist mij aan de telefoon al te vertellen dat er geen sprake was van Fraude (valsheid in geschrift). Wat zal ze gedacht hebben….. ‘wat een gek mens?’ Dat is toch onmogelijk. Knap hoor….. zo’n snel kordaat onderzoek.
Na dit grondige politieonderzoek was ik het wel een beetje zat. Haar advies om dan alsnog dit te melden bij de onderwijsinspectie vond ik op dat moment wat komisch (met sarcasme)
Resultaat: ik zit met een document met valse informatie en ik kan dat niet gebruiken want waarschijnlijk wordt dan fraude meer serieus genomen.
Ik zou nu naar de nationale Ombudsman kunnen schrijven. Maar dan moet ik geloof ik eerst nog een klacht bij de inspectie zelf gaan indienen. Ik ben echter erg moe. Daarom dacht ik…. ‘dit kan toch niet’ we leven toch in een land waar er wetten en regels zijn. Ik benaderde een advocaat…. Ook die gaf aan daar niets mee te kunnen.
Resultaat van de aanpak van thuiszitters en VSV’s.
VSV = Vroegtijdig SchoolVerlater(waarom heet dat ‘verlaters’ en niet ‘gedumpten’?)
Praat u gerust verder in al uw bijeenkomsten. Daar praten mensen die ver weg zijn van wat er daadwerkelijk gebeurt. De praktijk is niet hetzelfde als wat daar besproken wordt. Met de koppen in het zand houden, zal nooit een oplossing komen.
Even voor de duidelijkheid: Daphne is eigenlijk kwalificatieplichtig. Maar op papier is ze dat nu niet. De school krijgt een pluim voor het afleveren van een leerling die de arbeidsmarkt op kan. De gemeente heeft daar geen notie van en ziet in de papiertjes op de bureaus dat alles goed geregeld is en de inspectie heeft netjes genoteerd dat het niet helemaal lekker verliep. Maar dat is maar 1 melding dus de school is oké.
En thuis zit Daphne, nu al vijf-en-een-half jaar. Na tig jaar voor niets naar school te zijn geweest …. Bezig met het goed krijgen van haar leven…. Geen hond die naar haar om keek en kijkt op haar eigen familie na (gelukkig heeft ze een fijn gezin).
Dat werkt echt super goed. Ga zo door. En houd die koppen in het zand (= sarcasme)
janine scherpenberg 