Vanochtend hoorde ik dat ouders een boete kregen omdat ze op vakantie waren met hun kind terwijl het kind op school had moeten zitten. Er was een grondig onderzoek geweest. Uiteindelijk kon het gezin ‘betrapt’ worden omdat zij vakantiefoto’s op Facebook hadden geplaatst. Waarschijnlijk terecht. Kinderen voor vakantie van school houden is niet handig. Kinderen hebben het recht op onderwijs en dat het kind onthouden i.v.m. vakantie is niet handig. Er zijn nu eenmaal regels en wetten en die zijn er zelfs om te kunnen zorgen voor de rechten van het kind. Als ouder van een thuiszitter zie ik elk dagje school als ‘goud’.
Toch voel ik me geïrriteerd. Als ik als ouder bij een wethouder onderwijs en bij de schoolinspectie melding doe over ‘gedrag’ van scholen wat tegen het belang van kinderen is, wordt daar niet zo’n grondig onderzoek verricht. Ik heb ooit melding gedaan bij de inspectie van mishandeling van mijn kind op school en ook gemeld dat dit vaak bij andere kinderen gebeurde in dat lokaal. (zie mijn boek ‘Thuis is Daphne Daphne’) Er werd een notitie gemaakt. Het was een incidentje. Als er meer meldingen kwamen zouden ze bij een volgend inspectiebezoek eventueel kunnen vragen hoe dat zit.
Dat is fijn. Er werd niets aan gedaan. Mijn kind naar die school brengen was niet meer mogelijk. Ik kan mijn kind, als moeder, natuurlijk niet naar een plaats brengen waar het onveilig is. Temeer omdat de school zelf vond dat dergelijk handelen professioneel was. Op kinderen zitten met armen en benen op de rug gebogen vind ik niet heel erg normaal. Dan maar een thuiszitter erbij in Nederland.
Dan spreek ik in oktober 2015 iemand van de inspectie. Hij is aardig en hij is verbaasd dat er geen gehoor gegeven was aan mijn melding. Hem mail ik direct als ik in een volgende situatie zit waar ik als ouder uitgeschakeld ben. Ik was niet meer in staat om mijn kind in te schrijven op een school in Almere. Mijn zoon viel uit op de school waar al twee jaar lang geen gehoor werd gegeven aan mijn vraag om een beetje hulp voor hem. Mijn zoon had al een paar keer aangegeven dat hij moeite had met aansluiting vinden in de klas. De mentor geloofde hem niet en wees hem terecht. Hij moest de waarheid vertellen. Ze vonden dat hij thuis loog. Dat zijn zesde geo-driekhoek weer kapot mee naar huis kwam vonden ze ook normaal. Die was gebroken in zijn etui in zijn rugtas op zijn rug. Heel knap. Thuis hebben we zelfs al een hele voorraad geo-driehoeken. Die van mijzelf uit de brugklas is zelfs nog heel. Een antiek dingetje. Ik ben dan ook nooit gepest. En als dan niemand reageert op mijn vraag om spoedig overleg als mijn zoon instort en thuis blijft, is het wat mij betreft gedaan. Een week later hebben wij een gesprek met de decaan en ook met een andere school in Almere waar plek is. Maar dan blijkt dat wisselen van school helemaal niet mogelijk is in Almere. Als ouder mag ik niet bepalen dat mijn zoon beter af is op een andere school. Niet de ouders bepalen dat, de rector (die nog nooit eerder in beeld was) bepaalt dat. En dat op basis van een leeg dossier, wat nooit is bijgehouden. Ook heel knap. Mijn kind mag niet wisselen. Ik heb als ouder niets in te brengen. Ook het advies van de hulpverlener maakt geen verschil. De melding is dat tussentijds niet gewisseld wordt in Almere. Klaar. Niet ouders bepalen dat. De rector en blijkbaar ook een GGD-arts of het ZAT. Een team wat mijn kind nooit heeft gezien. Een leeg dossier. Zo’n machteloos gevoel bij ouders is bizar. Op de een of andere manier komt in mij een oergevoel naar boven. En moederkracht is sterk.
Alle hulptroepen erbij. Een kind wil naar een andere school
Ik meld deze hele gang van zaken bij de Wethouder onderwijs in Almere. Dat is iemand die toeziet op het naleven van de wet ….. toch? Een aardige man en ik vind het fijn dat hij een heel uur van zijn kostbare tijd neemt om naar mijn verhaal te luisteren. Die uur tijd wordt echter geheel teniet gedaan bij ‘even navragen bij bestuurders’. Nee hoor. De scholen gaan zorgvuldig om met tussentijds wisselen. En er wordt uitgegaan van het belang van het kind. Dat is de boodschap. Klaar.
Dan besluit ik het toch ook maar definitief te melden bij de inspectie. Bij die meneer die had gezegd dat dergelijke meldingen wel serieus opgepakt zouden worden. Ook hij vraagt het even na bij de besturen. Een afspraak als ‘tussentijds wisselen is niet toegestaan in Almere’ bestaat niet. Ik zou blij moeten zijn dat we nu weten dat die afspraak er niet is en dat er zorgvuldig wordt gehandeld. Het is duidelijk dat ik het dus verzin volgens deze bewakers van de regels en wetten.
Alweer voel ik mij als ouder compleet opzij gezet. Mijn verhaal wordt niet geloofd. Het onderzoek bestaat uit ‘even navragen?’. Mijn verhaal is onzin? Mijn kind zit voor niets op een school in een andere gemeente? Hij mocht zomaar, zonder reden afgewezen worden op de andere school? Hij mocht ook zomaar ‘risico voor de scholen’ worden genoemd in een mail aan mij?
Jouw kind is een risico voor scholen. Hij is al 2 weken ziek thuis
Ouders krijgen dus een boete als ze foto’s op Facebook zetten van hun vakantie tijdens schooltijd. De schoolbesturen mogen wat mij betreft ook de sancties krijgen op dit foute handelen. Dat is nodig om te voorkomen dat ouders steeds minder inspraak krijgen. Wie ziet hier op toe eigenlijk? De WEThouder? nee dus. Inspectie? Nee dus.
Als ik zelf dan maar even opzoek hoe dat zit met die onderlinge afspraak van de besturen, kan ik al snel terugvinden waar het beschreven staat dat ik als ouder niets te zeggen heb. Hier bijvoorbeeld. En op vele website van scholen in Almere wordt het aangehaald.
Afspraak van ALLE schoolbesturen
Hoe kan het dat ik dit wel vind en de inspectie niet? De wethouder niet? Hoe kan het dat het überhaupt niet onderzocht wordt. Waarom komen deze mensen er niet op om daadwerkelijk op te komen voor dit recht van kinderen?
Mijn vertrouwen was al niet meer zo groot. Maar van dat beetje wat er nog zat is niets meer over.
Mijn derde kind melden wij natuurlijk niet meer voor het VO aan in Almere. De school in Bussum neemt ons (kind EN ouders) zeer serieus.
janine scherpenberg 